Jako Kościół Chrześcijan Baptystów jesteśmy wspólnotą ludzi, którzy narodzili się z wody i z Ducha Świętego (Ew. Jana 3,5). Wierzymy w to, że każdy człowiek potrzebuje zbawienia od własnych grzechów. Pismo Święte wyraźnie mówi, że „wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej” (List do Rzym. 3, 23). Ponieważ Bóg jest sprawiedliwy, każde złamanie Jego prawa spotka się ze słuszną odpłatą. To stawia każdego człowieka w tragicznym położeniu. Winy człowieka prowadzą go do jeziora ognia i siarki, miejsca wiecznego oddalenia od Boga.
Wierzymy, że ratunek przychodzi tylko przez Jezusa Chrystusa. Bóg kocha pogrążony w grzechu świat i pragnie jego zbawienia. Postanowił, że Jego Syn stanie się człowiekiem i poniesie haniebną śmierć na krzyżu, aby zapłacić cenę wszystkich ludzkich przewinień.
Wierzymy, że człowiek musi opamiętać się ze swoich grzechów.Wszechmocny Bóg postanowił jednak, że zbawienie stanie się udziałem człowieka tylko wtedy, kiedy człowiek odwróci się od swoich grzechów i będzie prosił Boga, aby mocą ofiary Chrystusa uzyskać przebaczenie.
Wierzymy, że zbawienie jest darem, który człowiek może przyjąć bądź odrzucić. Człowiek otrzymuje zbawienie jako dar, jedynie dzięki Bożej łasce, którą przyjmuje w wierze. Mówi o tym List do Ef. 2,8-9: „Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił”. Każdy, kto uważa, że może uzyskać zbawienie przez swoje czyny, obraża Boga i jest pod przekleństwem Bożego prawa, jak jest napisane w innym liście Apostoła Pawła, Liście do Gal. 3,10:„Natomiast na tych wszystkich, którzy polegają na uczynkach Prawa, ciąży przekleństwo” (Biblia Tysiąclecia). Kto zaś rozmyślnie grzeszy powiadając, że ma wiarę, nie rozumie czym jest prawdziwa wiara (List Jak. 2,14 i następne).
Wierzymy, że wraz ze zbawieniem przychodzi całkowita przemiana człowieka. Miłujący, dobry i wspaniały Bóg chce zbawić każdego człowieka. Chce jednak nie tylko usprawiedliwić go z jego złych czynów, ale także uczynić go „nowym stworzeniem” (2 List do Kor 5,17), tzn. przemienić jego wnętrze, sposób myślenia i zaszczepić nowe pragnienia. Dlatego Bóg chce, aby każdy, kto uwierzy w Jezusa otrzymał także Ducha Świętego. Duch Święty sprawia w człowieku miłość, radość, pokój i inne wspaniałe cechy (List do Gal. 5,22-23), a także obdarza go swoimi darami i daje moc do życia takim życiem, które się podoba Bogu.
Wierzymy, że Jezus powtórnie przyjdzie na ziemię. Jedną z najczęściej powtarzanych Bożych obietnic jest to, że Jezus Chrystus przyjdzie jeszcze raz, cieleśnie na ziemię. Czytamy o tym np. w Dziejach Apostolskich 1,11: „(…)Ten Jezus, który od was został wzięty w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idącego do nieba.” Stanowi to naszą żywą nadzieję, ponieważ od tego momentu już na zawsze będziemy z Nim. Wtedy też na ziemi zajdzie wiele zmian. Mówi o tym wiele proroctw, z których znaczna część znajduje się w Starym Testamencie.
Wierzymy, że są dwa miejsca, w których ludzie będą spędzać wieczność. Biblia mówi, że pragnieniem Boga jest to, by człowiek mógł spędzać z Nim wieczność na Nowej Ziemi, którą zamierza stworzyć. Niestety ci, którzy odrzucają Go trafią ostatecznie do jeziora ognia i siarki, które jest nazwane drugą śmiercią. O swoim losie człowiek decyduje za życia. Po śmierci nie ma bowiem szansy na zmianę. Pismo Święte ani jednym słowem nie wspomina o istnieniu miejsca zwanego „Czyśćcem”.
Wierzymy, że Pismo Święte stanowi najważniejszą normę dla Kościoła. 2 List do Tym. 3:16 mówi: „Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości…”. Jest Ono najważniejszym autorytetem, przez który Duch Święty przemawia do Kościoła. Dlatego zawsze polecamy, wskazujemy i zachęcamy do jego lektury.
W sprawach politycznych opowiadamy się za rozdziałem Kościoła od państwa. Rozdział nie oznacza dla nas wrogości, lecz neutralność państwa wobec przekonań obywateli, dla których stanowi ono wspólne dobro. Nauczamy, że Kościół i władze świeckie funkcjonują w obrębie dwóch różnych sfer rzeczywistości: Kościół jest w świecie, lecz nie należy do świata; władze świeckie należą do świata jako wyraz jego zorganizowania. Z tej racji Kościół winien oddziaływać na władze świeckie, podobnie zresztą jak i na całą społeczność świata, wszelkimi, zgodnymi z jego naturą, sposobami. Władze świeckie zaś, choć mogą korzystać z wiedzy i umiejętności członków Kościoła oraz rozliczać ich jako obywateli, nie powinny rościć sobie praw do wpływania na nauczanie, ustrój i misję Kościoła.
